Awareness Columns Curacao - Sharentely zit in de auto. Ze springt enthousiast op en neer op de achterbank. Haar krullen dansen mooi op en neer langs haar gezicht. Ze kan niet stil zitten. “ Wanneer vertrekken we nou?”, vraagt ze ongeduldig aan haar moeder.
Ze gaat vandaag op bezoek bij haar lievelingstante Janice die na vijf jaar weer op Curaçao woont. Terwijl Sharentely wacht, ziet ze haar moeder over het hek van de buren buigen. Ze trekt aan een trinitaria plant. De buren zijn niet thuis. “Mama, wat doe je?” “Stop di grita mucha! Ik pak een paar takjes trinitaria-bloemen voor tante Janice. De buren zullen het vast niet erg vinden. Ze hebben drie planten in de tuin.”
Het is zaterdagochtend en de wachtruimte van het postkantoor is bomvol. Er hangt een brief bij de loketten voor het afhalen van pakketten. ’Excuses voor de lange wachttijd. Ons personeel is bezig met een training. Een beperkt aantal loketten is open.’ Er komen nog een paar mensen de ruimte binnenlopen. Ook minister Donald Bibiana gekleed in zijn joggingpak komt via de draaideur binnen. Breed lachend loopt hij de ruimte binnen; in zijn kielzog twee bewakers. Hij groet links en rechts en knipoogt tegen het vrouwelijk schoon. Hij loopt naar de portier. “Ik moet een pakket uit Miami ophalen voor mijn vrouw. Je snapt dat IK niet kan wachten toch?” Hij kijkt de portier verwachtingsvol aan. “Nee, nee, natuurlijk niet minister.
Hé Ronny, kan je snel de minister helpen?”, vraagt de portier aan de jongen achter een loket.
Het is misschien een tweetal voorbeelden waarbij de handelingen niet zo noemenswaardig lijken. Maar met een beetje fantasie kunnen er nog veel meer voorbeelden opgenoemd worden.
Bijvoorbeeld de moeder die een banaantje in de supermarkt pakt. Ze schilt het en geeft het aan haar driejarige zoontje in de winkelwagen. Of het voorbeeld van de ambtenaar die na een dienstreis de bonnetjes moet inleveren om het voorgeschoten geld terug te krijgen. Hij ziet kans om meer geld te krijgen. Het bedrag van Naf. 60,- op een bonnetje, wordt gemakshalve veranderd in Naf 80,-. Ook de schoonmaakster bij een groot bedrijf bevoordeelt zichzelf. Ze pakt elke week een paar theezakjes uit de keuken. ‘Ze zijn zo lekker. Die heb ik thuis niet’, speelt in haar hoofd. Na een jaar durft ze zelfs een rol toiletpapier mee te nemen naar huis.
Corruptie begint ook bij kleine simpele niet noemenswaardig lijkende handelingen en gedrag. Iets toe-eigenen dat niet van jou is, valt daaronder. Dus ook een tak trinitaria pakken zonder toestemming of een banaantje in de supermarkt opeten zonder er eerst voor te betalen, vallen daaronder. Dit zijn voorbeelden van niet gewenst gedrag. In de voorbeelden worden de buren, de supermarkt en de werkgever benadeeld. Deze handelingen kunnen gebeuren zonder dat men in de eerste instantie aan corruptie denkt. Maar hoe zit het met Sharentely of het jongetje in de winkelwagen? Zij zien wat hun ouders doen. Zien is leren.
De verantwoordelijkheid voor ons eigen handelingen ligt bij onszelf. Deze handelingen tasten je integriteit aan. We moeten bewuster zijn dat ze corruptie in de hand werken. We hebben ook de verantwoordelijkheid om goed voorbeeld te geven aan onze kinderen. Goed voorbeeld betekent overal goed gedrag tonen. Dus onder andere thuis, op school, op werk en in de supermarkt. Corruptie tegengaan, begint bij ons zelf.
