Sinds 1999 vecht MKK (Movimentu Kontra Korupshon) voor de gevangenen tegen de onmenselijke SDKK gevangenis met hun veelal interne corrupte medewerkers en vieze justitie die alles in de doofpot willen stoppen.
Nederland blijft zwijgen in alle talen ondanks dat ze zich niet meer kunnen schuilen achter een niet rechtsgeldend statuut (lees uitspraak CASE OF MURRAY v. THE NETHERLANDS (Application no. 10511/10) JUDGMENT STRASBOURG 26 April 2016.)
Nu komt heer Knoops met dit alles naar buiten in zijn column van afgelopen vrijdag.
Het is voor ons als MKK een grote bevestiging dat we niet jaren voor niets hebben gevochten. Dit is de eerste keer dat een internationale advocaat zwart op wit zet dat Nederland zich schuldig maakt aan schending van de mensenrechten en dat onze gevangenissen niet aan internationale regels voldoen.
Het begin is gemaakt en dat met de uitspraak van Staatsburg zal er zeker veranderingen gaan komen. Door 17 jaren lang te vechten en niet opgeven zijn we weer een stap dichter bij ons doel gekomen: "Mensen als mensen behandelen."
Lees hier het gehele artikel
Geboeid en met blinddoek
28 OKT 2016 Geert-Jan Knoops
Vrouwe Justitia, het symbool van de rechtspraak. Geblinddoekt weegt zij de argumenten van het Openbaar Ministerie en die van de verdachte; haar zwaard symboliseert de beslissingsmacht, haar blinddoek de onpartijdigheid. Wanneer de rechter een verdachte veroordeelt tot een gevangenisstraf zal die veroordeelde zich moeten onderwerpen aan de regels uit, onder andere, de penitentiaire beginselenwet. In die wet zijn, onder meer, de rechten van gevangenen vastgelegd en wordt een deugdelijke tenuitvoerlegging van een gevangenisstraf gegarandeerd.
In Nederland worden deze regels over het algemeen vrij goed nageleefd. Zo heeft een gedetineerde bijvoorbeeld het recht op sociale verzorging en hulpverlening, het recht op arbeid en andere activiteiten en het recht op bezoek zonder toezicht. In Curaçao, Aruba en Sint Maarten, nog altijd deel van het Koninkrijk der Nederlanden, ligt dat echter anders.
Het is algemeen bekend dat het justitieel apparaat op de genoemde eilanden minder soepel werkt dan in Nederland. De voormalige Antillen kennen een eigen Wetboek van Strafrecht en Strafvordering, dat weliswaar in grote lijnen overeenkomt met de Nederlandse wetboeken maar ook op een aantal belangrijke punten afwijkt. Het eerste grote verschil is de straftoemeting door rechters, die vaak afwijkt van de Nederlandse. In bijvoorbeeld moord-, drugs- en fraudezaken wordt op de eilanden vaak zwaarder gestraft dan in Nederland.
Een tweede verschil is de gang van zaken in een herzieningsprocedure. Een dergelijke procedure wordt in Nederland gevoerd bij de Hoge Raad der Nederlanden, terwijl die op de eilanden wordt gevoerd voor het Gemeenschappelijk Hof van Justitie: hetzelfde Hof dat als laatste feitelijke instantie de veroordeling heeft uitgesproken. In Nederland wordt na indiening van een herzieningsverzoek een onafhankelijk advies gegeven door de advocaat-generaal bij de Hoge Raad, terwijl op de eilanden het Openbaar Ministerie - dat niet onpartijdig is omdat het immers eerder om veroordeling van een verdachte heeft verzocht - een reactie geeft op een dergelijk verzoek.
Afgelopen week nog werd een dergelijke herzieningsprocedure door het Knoops’ Innocence Project op Curaçao gevoerd in een schrijnende zaak waarin een man inmiddels al tien jaar onschuldig vastzit. Sinds 2006 verblijft hij achter de tralies van het Sentro di Detenshon i Korekshon Korsou in Curaçao. De vroegere Koraal Specht- of Bon Futuro-gevangenis is al jarenlang in het nieuws. In 2010 werd bijvoorbeeld de noodtoestand afgekondigd om iedereen die de gevangenis betreedt beter te kunnen controleren. Er werden toen bij een grote doorzoeking veel wapens, telefoons en drugs gevonden. In 2014 volgde een grootschalige ontsnappingspoging. Het plan lekte uit voor er daadwerkelijk iemand ontsnapte, maar in twee cellen waren de tralies al doorgezaagd.
Hoewel er al jarenlang gewerkt zou zijn aan verbetering van de beveiliging en de detentieomstandigheden luidden gevangenismedewerkers begin dit jaar opnieuw de noodklok. De wetgeving die toeziet op het gevangeniswezen op de eilanden is veel beperkter dan in Nederland. Volgens de klokkenluiders worden de misstanden in de gevangenis onvoldoende consequent aangepakt. Volgens hen komen niet alleen drugs, wapens en gereedschap moeiteloos de gevangenis binnen; er zouden ook meldingen zijn van misbruik van gevangenen. Vooral personen op sleutelposities zouden zich schuldig maken aan corruptie. Bewakers die dit aan de kaak stelden, werden tot nu toe met de dood bedreigd of geschorst.
Dat de detentieomstandigheden zorgelijk zijn, blijkt ook uit het feit dat de gevangenis al sinds de jaren negentig wordt afgekeurd door het Comité ter voorkoming van marteling van de Raad van Europa. In mei van dit jaar werd de gevangenis op Curaçao opnieuw afgekeurd. De regering van Curaçao zou het geld niet hebben om de problematiek behoorlijk aan te pakken. De onderzoekers van het Comité geven ook aan dat zij het vrijwel onmogelijk achten dat de gevangenis op korte termijn zal worden goedgekeurd zonder hulp van buitenaf. Dat betekent dat de Nederlandse overheid zal moeten ingrijpen. Wanneer mensenrechten in het geding zijn, is dat immers een koninkrijksaangelegenheid. Het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties denkt daar echter anders over en heeft tot op heden geen actie ondernomen.
De gevolgen daarvan zijn zorgelijk. Gedetineerden in Aruba, Curaçao en Sint Maarten worden onderworpen aan onmenselijke omstandigheden en hun rechten worden onvoldoende beschermd. Niet alleen de detentieomstandigheden zijn schokkend – gedetineerden zitten in kleine, primitieve en hete cellen – maar ook hun rechten worden geschonden. Zo is bezoek van een raadsman niet vanzelfsprekend: ook raadslieden moeten zich onderwerpen aan de wispelturigheid en willekeur van de regels die het gevangenispersoneel van hogerhand krijgt opgelegd.
De onschuldig veroordeelde man mocht afgelopen week aanwezig zijn bij de inhoudelijke behandeling van zijn herzieningszaak. Lang zag het er naar uit dat hij daar – volgens vermeend voorschrift – geblinddoekt en met kettingen geboeid aan handen en voeten zou verschijnen. Vorig jaar gebeurde dat tijdens de behandeling van een herzieningsverzoek in een andere zaak ook. Tot grote opluchting bleken alleen zijn voeten geboeid en werd hem de rest bespaard. Wellicht had dat te maken met een aanwezige cameraploeg uit Nederland. Hoe het ook zij, de Nederlandse overheid moet zich schamen dat zij dit laat gebeuren in haar Koninkrijk. Het wordt tijd dat zij de ogen opent en niet langer de andere kant op kijkt als het gaat om zulke inbreuken op mensenrechten. Zelfs Vrouwe Justitia zou hier haar blinddoek voor afdoen.
Met dank aan Telegraaf en heer Knoops
