Oost-Brabant - Voor politieagente Terra* breekt een nieuw avontuur aan. Zij reist binnenkort af naar Curaçao om te helpen in de strijd tegen corona. Het eiland wordt momenteel geteisterd door veel coronabesmettingen.
Door de enorme druk op de zorg is er dringend behoefte aan zorgprofessionals in de ziekenhuizen. En wie het ziekenhuisklompje past, trekke hem aan. Want voordat Terra de overstap naar de politie maakte werkte zij enkele jaren als verpleegkundige in de zorg. Een mooie aanleiding voor dit interview.
Hoe kom je in politieland terecht?
Als 4-jarig meisje kreeg ik een speciale rondleiding van wijkagent Marcel Rouw door politiebureau Vught. Ik ontving politiekleurplaten, mocht in een politieauto zitten en zelfs een spannend blikje in de cellen werpen. Hij zal me ongetwijfeld niet meer (her-)kennen, maar de inspirerende indruk die hij én de politie op dat kleine meisje maakten zijn onuitwisbaar blijven hangen.
Maar mijn loopbaan pakte toch net iets anders uit. Mijn opa werkte in de zorg. Die tak van hulpverlening trok me - mede daardoor - ook enorm aan. Zoveel zelfs dat ik na de middelbare school de opleiding tot verpleegkundige heb gevolgd. Van stagelopen in het ziekenhuis tot kinderpsychiatrie en daarna in de verslavingszorg. Ik haalde veel voldoening uit het helpen van mensen én om meer inzicht te krijgen in de psychologie achter drijfveren. Hoe iemand bijvoorbeeld tot bepaald gedrag of een delict komt.
Toch miste ik dynamiek in mijn werk. Daarnaast begon mijn hart ook altijd sneller te kloppen op de momenten dat ik contact had met de politie toen ik nog in de verslavingszorg werkte. Kort voor het maken van een wereldreis besloot ik te reageren op een vacature voor hoofdagent. Ik herinner me nog goed dat ik op een Indonesisch strand lag en een belletje kreeg. Met de vraag of ik 2 weken daarna al aan de slag kon bij de politie.
Halsoverkop teruggevlogen?
Hahahaha. Nee, want gelukkig was er 4 maanden later ook nog plek op de opleiding. Daardoor kon ik mijn wereldtrip afronden en doorreizen naar mijn Australische eindbestemming.Tijdens de opleiding tot hoofdagent bleef ik in de weekenden via een uitzendbureau werken als verpleegkundige. Om verbinding te houden met de zorg.
Waarom doe je mee aan dit avontuur?
Vorige week kreeg ik een oproep van het uitzendbureau om in Curaçao te helpen omdat er een tekort is aan zorgprofessionals nu de coronacrisis daar heel acuut is. Ik wil daar heel graag mijn steentje bijdragen aan de strijd tegen corona. Kort nadat de coronapandemie in 2020 uitbrak stak ik mijn vinger al op om te helpen in de zorg. Toen én ook nu weer kreeg ik al snel groen licht van mijn teamleiding. Zij staan volledig achter me. Ze faciliteren waar ze kunnen en binnen de mogelijkheden. Ook mijn partner en familie juichen mijn initiatief toe.
Wat voor werk ga je daar precies doen?
Ik ga in het ziekenhuis helpen met vaccineren en het verlenen van acute hulp en zorg aan coronapatiënten. Zoals bijvoorbeeld het bekende omrollen. Het is de bedoeling dat ik één maand lang 36 uur per week ga werken. Het vergt slechts een klein offer van eigen vakantiedagen, maar ik krijg voor het werk in Curaçao wel een vergoeding. Het belangrijkste voor mij is dat ik gewoon kan helpen en me nuttig kan maken. Deze oproep voor hulp kan ik niet negeren.
Welke kwaliteiten ga je inzetten? Waar ben je goed in?
Ik kan me goed inleven in een ander. En dat doe ik omdat ik oprecht begaan ben met mijn medemens. Ook ben ik heel geduldig en empathisch. Verder beschik ik nog steeds over een totaalpakket aan verpleegkundige skills. Daarmee hoop ik bij te dragen aan de coronazorg in Curaçao.
Wat voor (levens-)lessen hoop je daar te leren én mee terug te nemen?
Op medisch vlak hoop ik uiteraard nieuwe inzichten en kennis op te doen. Maar vooral om waar mogelijk te helpen. Zeker nu er zo’n dringende behoefte is aan zorgprofessionals in de Curaçaose strijd tegen corona. Ook wil ik graag verbinding maken met de lokale inwoners om zo meer inzicht te krijgen in de Antilliaanse cultuur. En dat soort inzichten hoop ik mee terug te nemen naar Nederland.
Laatste vraag: ziekenhuisklompjes of niet?
Nou….Hahahaha. Nee. Die droeg ik namelijk nooit. Het wordt een combi van fijne sneakers tijdens de diensten én lekkere slippertjes buiten het werk om.
*Terra(gefingeerde naam) is op eigen verzoek onherkenbaar in beeld gebracht
