NEDERLAND - Op 17 juli 2014 werd Malaysia Airlines vlucht MH17 boven Oekraïne neergeschoten. Aan boord zaten 298 mensen, onder wie 196 Nederlanders. Niemand overleefde de ramp. Wat volgde was het grootste politieonderzoek ooit in Nederland.
En ook een intens onderzoek, vertelt familierechercheur Tim.
Terwijl in Hilversum het identificatieproces begon, legden tien jaar geleden door heel Nederland zo’n tachtig familierechercheurs contact met nabestaanden. Een van hen is Tim, zedenrechercheur in de Eenheid Amsterdam. Samen met collega Saskia begeleidt hij een familie uit Hoofddorp. Een jonge vrouw raakt door de crash van MH17 in één klap haar vader, moeder en broer kwijt. ‘Je komt dan in een ontredderde situatie terecht’, zegt Tim. ‘Je zit bij iemand aan de keukentafel, in een huis waar de ouders en broer er niet meer zijn. Dat is heel heftig.’
Tim vertelt de familie dat zij er zijn om hen te ondersteunen en dat hij en Saskia 24/7 als contactpersoon fungeren voor informatie over bijvoorbeeld het identificatieproces. Zo zijn de familierechercheurs erbij als de transportvliegtuigen in Eindhoven landen. Samen vullen ze formulieren in met persoonlijke kenmerken. ‘Huidskleur, haarkleur, haardracht, ogen, opvallende kenmerken. Eigenlijk een complete beschrijving’, legt Tim uit. Uit het huis nemen Tim en Saskia persoonlijke spullen mee. ‘Een tandenborstel bevat DNA-sporen en kan misschien helpen bij de identificatie. Ik herinner me dat de broer van die jonge vrouw gitaar speelde’, zegt Tim. ‘Dus hebben de forensische collega’s die gitaar bemonsterd op DNA en vingerafdrukken. Daarnaast hebben we ook de tandarts van de familie benaderd en gebitsgegevens opgevraagd.’
In sommige gevallen duurt het identificatieproces maanden. Tim: ‘Al die tijd is een nabestaande bezig met maar één vraag: komt er nog bericht? Komt er wat terug van mijn geliefde?’ Het is een heftig en intensief proces, vertelt Tim. ‘Uiteindelijk ben je zoveel met elkaar in contact, dat je toch een bepaalde band met elkaar creëert. Die, laten we eerlijk zijn, door ellende is gevormd. Daarom vond ik het goed dat de coördinator van de familierechercheurs Theo Vermeulen zei: “tot hier en niet verder”. We gaan nu afscheid nemen.’
Later worden Tim en Saskia nog uitgenodigd voor de uitvaart. ‘’Dat is iets waar je normaliter geen ja tegen zegt, maar in deze zaak was alles uitzonderlijk. Dus zijn we gegaan. Net als naar een etentje dat de familie gaf om ons te bedanken.’
